Blizny potrądzikowe na twarzy mogą mieć zarówno kształt grubych i wypukłych guzków, wgłębień i pofałdowanej skóry lub przebarwień. Blizny potrądzikowe stanowi nierównomierna i w pewnym sensie „podziurawiona” struktura skóry, z którą najczęściej mamy do czynienia na policzkach i na brodzie, rzadziej zaś na czole czy na
Przeszczep włosów przez Redakcja MediTravel 10 stycznia 2022 286 Czy wiesz, że aż 40% mężczyzn będzie cierpieć na zauważalną utratę włosów przed 35 rokiem życia? To prawie połowa męskiej populacji! Nic więc dziwnego, że istnieje duże zapotrzebowanie na leczenie wypadania włosów. Jeśli zaczynasz łysieć i chcesz coś z tym zrobić, nie bój się, bo jesteś we właściwym miejscu. W tym poście na blogu skupimy się na opcjach utrzymywania włosów. Przeszczep włosów Dla tych z Was, którzy nie wiedzą, przeszczep włosów jest stosunkowo popularną metodą leczenia wypadania włosów. Polega na minimalnie inwazyjnym zabiegu chirurgicznym, podczas którego włosy są pobierane z obszaru dawcy (zazwyczaj jest to tył lub boki skóry głowy) i przenoszone na łysinę, czyli miejsce biorcze. Przeszczep włosów zapewnia trwałe i naturalnie wyglądające rozwiązanie na wypadanie włosów i jest zwykle opłacalnym leczeniem. Aby być dobrym kandydatem do przeszczepu włosów, należy mieć zdrową skórę głowy i odpowiednie przeszczepy od dawcy. Dowiedz się więcej podczas darmowej konsultacji online. Co obejmuje zabieg przeszczepu włosów? Przeszczep włosów można wykonać jedną z najbardziej nowoczesnych metod: FUE (Ekstrakcja jednostki pęcherzykowej) FUE polega na ekstrakcji pojedynczych mieszków włosowych z obszaru dawczego, a następnie przeszczepianiu ich na łysinę. Ta opcja nie pozostawia wiele blizn. Należy jednak spodziewać się kilku małych otworów w okolicy dawczej w bezpośrednim następstwie operacji. Powinny się zagoić w ciągu kilku dni. Dodatkowo, okres rekonwalescencji po operacji jest bardzo krótki. . Warto wiedzieć, że następujące miejsca mogą być wykorzystane jako obszary dawców do operacji FUE: Broda Plecy Owłosienie górnej klatki piersiowej Włosy na głowie Co się dzieje po operacji przeszczepu włosów? Dzień po zabiegu lekarz zdejmuje bandaże i myje skórę głowy. Około jedenaście dni po operacji zostaną usunięte strupy. Powinieneś zauważyć, że twoje włosy zaczynają rosnąć w przeszczepionym obszarze po około czterech miesiącach. Możesz spodziewać się pełnego wzrostu od ośmiu do dwunastu miesięcy później. Co jeszcze mogę zrobić, aby stymulować wzrost włosów? Rozumiemy, że wypadanie włosów może wpływać na Twoje zdrowie psychiczne. Chcesz zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby utrzymać włosy na głowie. A przeszczep włosów może być dla Ciebie zbyt ekstremalny. Jeśli nadal masz włosy, możesz zrobić kilka innych rzeczy, aby spróbować stymulować ich wzrost. Masaż skóry głowy z odżywczymi olejkami Masaż skóry głowy to nie tylko świetny sposób na relaks i odprężenie, ale także poprawia przepływ krwi do skóry głowy. Olejek migdałowy i kokosowy to doskonały wybór, jeśli chcesz stymulować wzrost włosów! Jedz zdrowo Możesz nie zdawać sobie z tego sprawy, ale Twoje wybory żywieniowe wpływają na zdrowie włosów. Dlatego pamiętaj o utrzymaniu zbilansowanej diety, aby uzyskać wszystkie składniki odżywcze, których potrzebujesz. Białko jest niezbędne, ale nie jedz go w nadmiarze, ponieważ spowoduje to wypadanie włosów. Oprócz upewnienia się, że otrzymujesz wystarczającą ilość białka, pamiętaj o spożywaniu dużej ilości pokarmów bogatych w żelazo. Obejmują one: Kurczak Ryba Brokuły Szpinak Jarmuż Bądź dobry dla swoich włosów To może wydawać się oczywiste, ale musisz dbać o swoje włosy. Jeśli rozjaśniasz lub farbujesz włosy, aby zwalczyć siwiznę, narażasz je na działanie silnych chemikaliów. Naturalnie może to sprawić, że Twoje włosy będą coraz bardziej kruche i cienkie, co prowadzi do łamania i uszkodzenia ich i bycie podatnym na łysienie. Chemikalia nieuchronnie przedostają się również bezpośrednio do skóry głowy, potencjalnie uszkadzając mieszki włosowe, a tym samym wpływając na wzrost włosów. Czy jesteś zainteresowany leczeniem wypadania włosów? Jeśli interesuje Cię leczenie wypadania włosów, prawdopodobnie pomocne będą nasze często zadawane pytania dotyczące przeszczepu włosów. Zapraszamy do ich sprawdzenia! Alternatywnie, jeśli masz jakiekolwiek pytania na ten temat, skontaktuj się z nami. Jeden z naszych profesjonalistów skontaktuje się z Tobą tak szybko, jak to możliwe.Witam, w wieku 3 lat poparzyłam się wrzątkiem. W szpitalu wykonano mi przeszczep skóry z ud i pośladków. Mam na ramieniu i przedniej części uda dość rozległe blizny. Wygląda to jak zgrubiona, pomarszczona skóra. Chciałbym się dowiedzieć co zrobić, gdzie się udać aby pozbyć się tych krępujących blizn.
27 sie 2010 · Ostatnia odpowiedź: 28 wrz 2010 witam w 2006r miałem uległ uszkodzeniu straciłem spory kawałek skóry (dosć głeboko) z jednej strony skóry został wykonany w nowo otwartej klinice chirurgii plas. w przyjoł sie za pierwszym razem skóra była pobrana z uda nogi(na poczatku były plany z szyji lecz nie wiem dlaczeo zmieniono to w ostatniej chwili myśle że ta decyzja nie była dobra ponieważ skóra na szyji wygląda dużo lepiej i jest bardziej delikatna niz na udzie dodam ze były wtedy 30 stopniowe mrozy może dlatego była taka decyzja a nie inna kształt nosa uległ zmianie ale to akurat mi nie przeszkadza najgorszy jest kolor skóry po tym przeszczepie powiedzmy w lato gdy jest ciepło wiadomo człowiek sie opala ma brązowa karnacje nos robi sie hmm zółto-pomaranczowy wyglada to nie ciekawie w zime znowu gdy jest zimno robisz sie czerwony nos w tym miejscu jest biały rozumiem ze blizny=brak pigmentu w skórze wiec moje pytanie polega na tym czy da cos sie zrobic z kolorem skóry że by zblizyc go do reszty skóry(chodziłem jakis czas na rózne lasery,frexy itd wydałem ponad 2 tys zł bez rezultatu ) tak wiec czy da rade zrobić to jakos chirurgicznie mam 30 lat (blizna ok 4 lat) moge zrobić i wysłyć wstepne fotki mój e-mail wasylek23@ pozdrawiam odpowiedzi (4) Odpowiedzi na wszystkie pytania udzielili prawdziwi lekarze Premium 2 ośrodki w Kujawsko-pomorskie, Śląskie... · 28 wrz 2010 Witam. Różnica w kolorycie skóry jest związana z ilością melaniny w skórze na różnych partiach ciała. Różnice te mogą sięgać nawet do kilkudziesięciu procent, więc nic dziwnego, że skóra po przeszczepie "zachowuje się" inaczej tym bardziej, że przeszczep pochodził z uda. Pobranie wycinka skóry z okolicy za uchem lub wewnętrzną częścią ramienia jest najlepszym rozwiązaniem przeszczepu skóry na twarz, ponieważ właśnie te trzy partie mają podobną grubość. Nadmiar melaniny z przeszczepionej skóry mozna niwelować zabiegiem AFT 540nm. Zabieg ten jest także w naszej szerokiej ofercie zabiegów laserowych. Jeśli chodzi o leczenie blizn dysponujemy największą ilością laserów w Polsce do tego przeznaczonych. Prosimy o kontakt mailowy lub telefoniczny. Pozdrawiam serdecznie. Katarzyna Łukowska Zapraszamy na konsultacje do EUROKLINIKI w Katowicach. POMOŻEMY! NZOZ EUROKLINIKA 2 ośrodki w Kujawsko-pomorskie, Śląskie... · 30 sie 2010 Witam, proszę o przesłanie zdjęć na nasz Pozdrawiam serdecznie Danuta Zemła Gabinet Estetyka dr Ilona Wnuk Medycyna Estetyczna & Laseroterapia 2 ośrodki w Dolnośląskie · 28 sie 2010 Prosze przesłać foto dobrej jakości Z poważaniem lek. med. A. Konieczny właściciel CME w Świebodzicach Powiązane pytania Blizna na nosie po ugryzieniu psa gosc11199807 25 lip 2012 · Ostatnia odpowiedź: 25 lip 2012 witam. moje dziecko zostało pogryzione przez psa. na czubku nosa narosła nowa skóra, która jest obecnie czerwona. czy ta nowa skóra zblednie czy trzeba robić przeszczep skóry i ewentualnie czym ten nosek smarować żeby nie były widoczne blizny? odpowiedź (1) Odpowiedzi na wszystkie pytania udzielili prawdziwi lekarze Premium 2 ośrodki w Kujawsko-pomorskie, Śląskie... · 25 lip 2012 Witam Proszę o przesłanie zdjęcia na adres bydgoszcz@ w celu uzyskania dokładnych informacji na temat możliwej terapii. Pozdrawiam Dominika Dąbrowska ESTETICMED Klinika Medycyny Estetycznej i Laseroterapii dr Ilona Wnuk-Bieńkowska & dr n. med. Marcin Bieńkowski Przeszczep skóry na starej ranie po przeszczepie Renata812861 16 cze 2019 · Ostatnia odpowiedź: 17 cze 2019 Tato(lat 72) w młodości przeszedł uraz stopy w okolicy stawu skokowego i miał ranę na zewnętrznej stronie stopy, zaopatrzone poprzez przeszczep. Od ok 7 lat rana odnowiła się, skóra na przeszczepie się rozłazi. Były bakterie (wyleczone), wielu specjalistów (chirurg, dermatolog, ortopeda) jednak brak jest znaczącej poprawy. Martwię się, że wda się znów zakażenie. Do jakiego lekarza powinniśmy się zgłosić z tatą? Nie mamy już pomysłu, jak tacie pomóc! odpowiedzi (5) Odpowiedzi na wszystkie pytania udzielili prawdziwi lekarze Przyczyny tego stanu mogą być różne. Na stronie PTCHPRiE znajdziecie Państwo listę oddziałów chirurgii plastycznej. W naszym ośrodku możliwe jest skojarzenie wysiłków chirurga naczyniowego z chirurgiem plastykiem. Poprzez kontakt z konsultantem medycznym mogą Państwo umówić wizytę w takim terminie w którym obaj będą obecni. Botoks na zmarszczki królicze to zabieg krótki, trwający 15-20 minut. Można go przeprowadzić w znieczuleniu miejscowym. Podanie odpowiedniej ilości toksyny botulinowej w zmarszczki blokuje przekaźnictwo nerwowo-mięśniowe. Oznacza to, że mięśnie się nie kurczą, a tym samym nie zmuszają skóry do pracy i ciągłego kurczenia sięChociaż do zdarzenia doszło w 2015r., to prokuratura dopiero teraz zakończyła postępowanie w tej sprawie. Z ustaleń śledczych wynika, że do obrażeń u pacjentki przyczynił się nie tylko sposób przeprowadzenie zabiegu przez medyków. Okazało się bowiem, że pracowali oni na przestarzałym sprzęcie, którego używanie było według biegłych „niedopuszczalne”. Pokrzywdzona 24-latka zgłosiła się do szpitala im. Jana Bożego w Lublinie. Miała przejść operację przegrody nosowej. Podczas zabiegu na łydce pacjentki położono elektrodę, tzw. płytkę koagulacyjną. To część urządzenia stosowanego w elektrochirurgii. Z aktu oskarżenia wynika, że po operacji, kiedy z pacjentki zdjęto sterylne okrycie, pielęgniarki zauważyły głębokie oparzenia w miejscu przyłożenia elektrody. Wcześniej nikt nie reagował, nie wyczuł zapachu palonej tkanki. Na miejsce wezwano chirurga. Okazało się, że doszło do oparzeń III stopnia. U pacjentki konieczny był pół później przeszczep skóry oraz długa rekonwalescencja. Śledczy sprawdzili, jak przebiegała feralna operacja. Okazało się, że podczas zabiegu lekarz Wojciech G. narzekał na słabe działanie urządzenia do elektrochirurgii. Polecił więc pielęgniarce zwiększyć jego moc. Jednak z zeznań dystrybutora sprzętu wynika, że nie powinien tego robić. Najpierw należało sprawdzić sposób umocowania elektrody na ciele pacjentki. Poza tym producent urządzenia zalecał używanie jednorazowych elektrod, bo ma to niemal całkowicie wykluczać ryzyko poparzeń. Tymczasem w szpitalu im. Jana Bożego stosowano elektrody wielorazowej. Zakupiono ją wraz aparatem do elektrochirugii w…2005r. Według biegłej powołanej w śledztwie, elektroda wielorazowa mogła być używana maksymalnie przez rok. Korzystanie z niej przez wiele lat oceniła jako „niedopuszczalne”. Zużycie płytki lub jej złe zamocowanie mogło doprowadzić do poparzeń. Biegła zwróciła również uwagę, że korzystając z elektrody wielorazowej, medycy powinni przez cały czas kontrolować jej stan. Podobną opinię wydał kolejny zespół ekspertów. Biegli ocenili, że do obrażeń doprowadziło „nieprawidłowe postępowanie zespołu operacyjnego”. Śledczy oskarżyli więc medyków o nieumyślne narażenie zdrowia i życia pacjentki. Oprócz lekarza, Wojciecha G. na ławę oskarżonych trafią również dwie pielęgniarki. Obie nie przyznały się do winy. Podobne stanowisko zajął lekarz. Wojciech G. tłumaczył śledczym, że podczas wielu poprzednich zabiegów nie było żadnych problemów ze sprzętem. Na ławę oskarżonych trafi również Krzysztof P., który w 2015r. odpowiadał za terminowe serwisowanie szpitalnych urządzeń. Mężczyzna rozpoczął pracę na parę tygodni przez operacją 24-latki. Śledczy ustalili, że aparat do elektrochirurgii stosowany podczas zabiegu miał wymagany przegląd, ale nie serwisowano elektrody wykorzystywanej z urządzeniem. Mężczyźnie zarzucono, że dopuszczając do takiej sytuacji, naraził zdrowie pacjentki. Nie przyznał się do winy.
Usuwanie nadmiaru skóry po operacji bariatrycznej – odpowiada Lek. Krzysztof Szmyt. Zabieg plastyczny z przeszczepem WPSPG – odpowiada Lek. Tomasz Budlewski. Przeszczep płata skóry – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Jach. Bielactwo na twarzy a przeszczep skóry – odpowiada Lek. Bożena Mamcarz. Pytania do specjalistów.
Zadbana, gładka skóra dłoni to ważny element wyglądu, który poprawia samoocenę. Zabiegi odmładzające zazwyczaj skupiają się jedynie na twarzy, ale to właśnie dłonie są zawsze widoczne i mogą być przyczyną wielu kompleksów. Nie da się ukryć ich pod makijażem, ani zamaskować ubraniem. Przyczyny starzenia się dłoni są zawsze takie same, jak w przypadku innych obszarów ciała. Wraz z upływem czasu skóra traci cenny kolagen i elastynę. Są to dwie podstawowe substancje, które wzmacniają strukturę skóry i sprawiają, że jest ona gładka oraz jędrna. Ich brak powoduje, że skóra traci wiotkość i ma rozrzedzoną strukturę, przez co wygląda starzej i mniej atrakcyjnie. Lipotransfer dłoni Z pomocą przychodzi zabieg lipotransferu, czyli proces, który umożliwia przeszczep tłuszczu pacjenta (doskonałego materiału wypełniającego). Efekty mogą być zarówno spektakularne, jak i utrzymywać się na długi czas. Metoda ta wykorzystuje tkankę tłuszczową w celach estetycznych oraz leczniczych. Stosowana jest w medycynie estetycznej od minimum 10 lat. Wraz z upływem czasu technika została udoskonalona. Modelowanie dłoni tłuszczem Wykorzystanie własnej tkanki tłuszczowej pacjenta podczas lipoliftingu dłoni powoduje, że materiał wypełniający jest całkowicie bezpieczny, nie wywołuje alergii i łatwo się przyswaja. Poza tym, w naturalnej tkance tłuszczowej człowieka znajdują się cenne komórki macierzyste. Umożliwiają one stymulację skóry do rewitalizacji. W rezultacie skóra dłoni prezentuje się młodo i gładko. Lipolifting dłoni to więc procedura, która daje podwójną korzyść – zredukowanie zbędnego tłuszczu z innych partii ciała (brzucha, ud, bioder) i nadanie dłoniom młodzieńczego, świeżego wyglądu. Na początku wykorzystując techniki liposukcji, tłuszcz poddawany jest eliminacji, a pacjent zyskuje szczuplejszą sylwetkę. Następnie w grzbiety rąk przygotowany odpowiednio materiał zostaje wstrzyknięty. Jak przygotować się do zabiegu? Sam zabieg przeszczepu tkanki tłuszczowej do wierzchu dłoni nie wymaga specjalnego przygotowania się. Przed lipoliftingiem i znieczuleniu miejscowym należy jednak wykonać podstawowe badania krwi (morfologię, elektrolity, układ krzepnięcia). Można je przeprowadzić w dowolnym akredytowanym laboratorium. Badanie krwi nie mogą być starsze niż 14 dni. Dwa dni przed zabiegiem powinno się unikać picia mocnej kawy, herbaty i alkoholu. Osoby, które palą papierosy, muszą zaprzestać palenia na 14 dni przed operacją, a także podczas okresu całej rekonwalescencji. Minimum 7 dni przed zabiegiem nie należy także spożywać aspiryny. Operacje w znieczuleniu miejscowym przeprowadzane są tzw. premedykacją. Pacjent dostaje leki sedujące i obniżające próg bólu. Przez 12 godzin od ich zażycia istnieje absolutny zakaz prowadzenia pojazdów. Zaleca się także, aby pacjent po zabiegu powrócił do domu pod opieką drugiej osoby. Zalecenia dotyczące diety oraz leków są takie same, jak przy zabiegach w znieczuleniu ogólnym. Jedynym odstępstwem jest fakt, że nie trzeba być na czczo. Jak wygląda zabieg przeszczepu tłuszczu w dłonie? Przeszczep tłuszczu na dłonie jest zabiegiem mało inwazyjnym, który nie wymaga interwencji chirurgicznej tak, jak tradycyjna liposukcja. Wykonywany jest przy znieczuleniu miejscowym i nie wymaga długotrwałej, męczącej rekonwalescencji. Z jednej partii ciała pacjenta zostaje pobrana tkanka tłuszczowa, w której występuje w nadmiarze (brzucha, ud itd.), a następnie wprowadza się odpowiednio spreparowane komórki tłuszczowe w grzbiet skóry dłoni. Z uwagi na to, że do zabiegu wykorzystuje się tkankę pacjenta, nie występuje ryzyko reakcji alergicznej, czy też odrzucenia przeszczepu przez organizm. Tkanka tłuszczowa zawiera żywe komórki macierzyste, które wyróżniają się dużymi właściwościami regeneracyjnymi i sprawiają, że przeszczepione tkanki są zdrowsze, jędrniejsze, a także lepiej nawodnione. Procedura lipotransferu Zabieg lipotransferu przeprowadzany jest w czasie od 30 do 90 minut i nie jest uciążliwy dla pacjenta. Przebieg lipoliftingu dzieli się na 3 główne etapy: Pobór tkanki tłuszczowej pacjenta z miejsca, gdzie występuje jej pokaźna ilość, z fałdu brzusznego lub uda. Przygotowanie pobranego tłuszczu w specjalnej wirówce i usunięcie z niego martwych komórek z nadmiarem płynu. Zaaplikowanie przygotowanej wcześniej tkanki tłuszczowej w grzbiet dłoni. Etap ten wykonywany jest za pomocą cienkiej igły, co znacznie łagodzi dyskomfort podczas wstrzykiwania tkanki tłuszczowej pod skórę. Czy zabieg jest skuteczny? Pojedynczy zabieg zawiera w sobie wszystkie trzy etapy, jednak uzyskany rezultat z czasem może słabnąć. Konieczność przeprowadzenia kolejnych zabiegów zależy wyłącznie od konkretnego organizmu pacjenta. Jeżeli nie uzyskuje się efektu z powodów naturalnych (zbyt mała część przeszczepionych komórek ulega wchłonięciu), można powtarzać przeprowadzenie lipotransferu aż do czasu, gdy uzyska się pożądany efekt. Nie częściej jednak niż na dwa miesiące. Przeciwwskazaniami do przeprowadzania przeszczepu tłuszczu są ciąża, cukrzyca, nadciśnienie, choroby serca, nowotwory, niewydolność nerek, niska waga ciała, która uniemożliwia pobranie odpowiedniej ilości tkanki tłuszczowej. Lipotransfer nie jest zalecany także u osób palących papierosy i u kobiet podczas miesiączkowania. Czy zabieg lipotransferu dłoni jest bezpieczny? Lipotransfer jest całkowicie bezpieczną i skuteczną metodą modelowania ciała oraz twarzy, a przy okazji umożliwia redukcję lokalnego nadmiaru tłuszczu i wypełnianie ubytków tkanki podskórnej. Jest to także sposób na zredukowanie oznak starzenia się dłoni wykorzystując autologiczny przeszczep tkanki tłuszczowej. Naturalny wypełniacz w postaci własnej tkanki tłuszczowej powoduje, że podczas zabiegu nie ma ryzyka wystąpienia reakcji alergicznej organizmu, ani też odrzucenia przeszczepu tkanki. Komórki macierzyste zawarte w przeszczepianym tłuszczu produkują cytokiny, które pozytywnie wpływają na wytwarzanie naczyń krwionośnych. Dzięki temu taki przeszczep jest naturalną tkanką w przeciwieństwie do innych wypełniaczy. Czy warto przeprowadzać zabieg lipotransferu dłoni? Tłuszcz jest naturalnym materiałem wypełniającym i stanowi idealne rozwiązanie dla osób poszukujących skutecznej metody odmładzającej. Dzięki zabiegowi można przywrócić skórze dłoni utraconą gładkość i jędrność. Poza tym uzyskane rezultaty utrzymują się na wiele lat, co umożliwia zapomnienie o swoim problemie zwiotczałych dłoni na długo. Jak długo trwa okres rekonwalescencji? U każdej osoby jest to indywidualna kwestia i zależy od miejsc poddanych przeszczepowi. Niektórzy pacjenci już po upływie tygodnia są w stanie powrócić do codziennych aktywności. Zdarza się także tak, że opuchlizna na miejscach poddanych odessaniu utrzymuje się na dłużej. Nie powinno jednak być to powodem do niepokoju, ponieważ jest to naturalna reakcja organizmu, która znika po kilku miesiącach. Należy pamiętać, aby delikatnie masować dłonie, w które zaaplikowany był tłuszcz. Umożliwia to złagodzenie ewentualnych nierówności i rozprowadzenie większych konglomeratów przeszczepionej tkanki. Miejsca, z których pobrano tkankę tłuszczową, powinny być szczelnie okryte opatrunkiem uciskowym lub specjalnie zaprojektowaną bielizną pooperacyjną.
Wągry na nosie lub występujące na innych partiach skóry zwykle budzą irytację i chęć ich natychmiastowego usunięcia. Wiele osób przyznaje się do ręcznego wyduszania zaskórników, jednak metoda ta nie jest ani skuteczna, ani bezpieczna .
Pryszcze na nosie powstają na skutek dostania się zanieczyszczeń, takich jak pot, kurz, czy martwy naskórek, do porów, oraz nagromadzenia w nich nadmiaru sebum. Jest to często występujący objaw u osób posiadających skórę mieszaną bądź tłustą, lecz coraz częściej występuje także u osób ze skórą suchą czy wrażliwą, ze względu na inne czynniki, posiadające wpływ na ich powstawanie. Pryszcze na nosie – przyczyny Wpływ na powstawanie pryszczy na nosie, ma przede wszystkim nieodpowiednia higiena i pielęgnacja skóry twarzy. Niedokładne zmywanie makijażu, złuszczająca się skóra, oraz wszystkie inne zanieczyszczenia są głównym czynnikiem ich powstawania. Dodatkowo na stan naszej skóry wypływają także zaburzenia hormonalne, skłonności genetyczne, oraz czynniki zewnętrzne, takie jak przebywanie w klimatyzowanym na nosie – charakterystyka Pryszcze na nosie wyglądają bardzo nieestetycznie, a ukrywanie ich pod warstwą makijażu jeszcze gorzej wpływa na stan naszej cery. Najczęściej przyjmują postać czarnych wągrów bądź ropnych wykwitów. Chcąc się ich pozbyć, należy uzbroić się w cierpliwość i działać pod okiem specjalisty, ponieważ niewłaściwa pielęgnacja może przynieść skutki odwrotne do na nosie – leczenie Leczenie uciążliwego trądziku powinno odbywać się pod okiem dermatologa. Dobierze on specjalistyczne środki, poprawiające stan naszej skóry oraz zapobiegające powstawaniu nowych wykwitów. Warto ograniczyć stres, wpływający na ich powstawanie, oraz zadbać o spożywanie odpowiednio zbilansowanej diety. Używki, takie jak alkohol czy papierosy także mają duży wpływ na powstawanie pryszczy na nosie.
Przeszczep jest fragmentem skóry oddzielonym od łożyska naczyniowego, przeniesionym na ranę, gdzie zyskuje nowe ukrwienie. Zazwyczaj wykonuje się przeszczepy skóry pełnej grubości. Fragment tkanki zostaje pobrany od pacjenta, a miejsce i sposób pobrania zależy od rodzaju przeszczepu.
Aspiracyjny przeszczep tkanki tłuszczowej w praktyce chirurga plastyka Godłem chirurgii plastycznej jest tablica VIII z dzieła włoskiego chirurga i anatoma Gaspare’a Tagliacozziego, pt.: „De Curtorum Chirurgia per Insitionem” (1). W języku polskim tytuł tego dzieła brzmi: „Leczenie chirurgiczne zniekształceń przeszczepami”. Tablica ta ilustruje sposób rekonstrukcji nosa płatem tkanek (przeszczepem) z ramienia. Księga została wydana w Wenecji w 1597 roku i już wtedy autor użył słowa „przeszczep”. Dzieło to uważa się za przełomowe w nowożytnej chirurgii plastycznej. Chirurgia plastyczna nadal zajmuje się leczeniem zniekształceń w różnych okolicach ciała ludzkiego oraz usuwaniem zewnętrznych cech starzenia się. Głównym narzędziem w uzyskiwaniu tych złożonych celów nadal jest przeszczepianie tkanek. Przeszczep to tkanka lub narząd, który pozbawia się unaczynienia (odżywienia) w miejscu dawczym, przenosi się ją w miejsce biorcze, gdzie uzyskuje nowe unaczynienie. Najczęściej stosowanym przeszczepem w chirurgii plastycznej estetycznej jest aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej, która spełnia rolę „wypełniacza”, ale sam zabieg ma znacznie szerszy wpływ na tkanki niż tylko dostarczenie objętości. Obecnie wiadomo, że nie ma jednolitej matrycy starzenia się twarzy, a co za tym idzie nie ma jednolitego schematu jej odmładzania. Wynika to z różnorodności twarzy ludzkich, różnego indywidualnego tempa starzenia się różnych ludzi i co więcej różnego tempa starzenia się różnych okolic i warstw anatomicznych twarzy u konkretnego człowieka. Pomimo, że nie ma jednolitego schematu starzenia się twarzy to jednak można dostrzec pewne wspólne cechy, które dotyczą starzenia się każdej twarzy. Podstawowymi zmianami strukturalnymi, które leżą u podstaw zmian morfologicznych są: 1. zanik tkanek (utrata objętości kości, tkanki tłuszczowej, samej skóry), 2. zwiotczenie i opadanie tkanek, 3. zmiany na powierzchni skóry (drobne zmarszczki, przebarwienia), 4. zmiana napięcia mięśni mimicznych (zwiększenie napięcia). Każda zachodząca zmiana strukturalna wymaga odmiennego i indywidualnego postępowania. Nie ma jednego klucza, który otwiera wszystkie zamki i nie ma też jednego sposobu postępowania odnoszącego się do wszystkich zmian strukturalnych starzejącej się twarzy. Przeszczep tkanki tłuszczowej stanowi dobrą metodę przywracania utraconej objętości – odnosi się do zaniku tkanek. Holistyczne podejście polega na łączeniu przeszczepu tłuszczu z zabiegami unoszącymi i napinającymi tkanki (lifting), zmieniającymi napięcie mięśni (toksyna botulinowa) i wpływającymi na powierzchnię skóry (lasery, pilingi). Definicje. Strukturalny przeszczep tłuszczu: to przeszczep pobranego chirurgicznie fragmentu tkanki tłuszczowej. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu: to przeszczep tłuszczu pobranego na drodze liposukcji. Strukturalny przeszczep tłuszczu był opisany już w 1893 roku przez dr Neubera (przypadek przeszczepu tłuszczu w ubytek twarzy spowodowany gruźlicę). Aspiracyjny przeszczep tłuszczu został po raz pierwszy opisany w roku 1983 przez dr Illouza – jednego z twórców liposukcji. Produkt uboczny liposukcji – pobrany od pacjenta tłuszcz – był wstrzykiwany w różne okolice ciała w celu dostarczenia objętości. Biorąc pod uwagę te fakty historyczne nie można stwierdzić, że idea przeszczepu tkanki tłuszczowej to nowość. W czasie ostatniego ćwierćwiecza przeprowadzono jednak wiele badań naukowych, które wniosły sporo nowej wiedzy na temat tego zabiegu. Wydaje się, że dr Coleman – nowojorski dermatolog ma największy wkład w usystematyzowanie i rozpowszechnienie tej wiedzy. Wskazaniem do zastosowania przeszczepu tłuszczu w chirurgii plastycznej jest konieczność dostarczenia „objętości”. Najczęściej zabieg wykonuje się na twarzy w celu uzupełnienia ubytków w okolicy policzków (2), skroni, bruzd nosowo-wargowych, bruzd marionetkowych, ust, powiek (3), nosa, czoła (9). Przeszczep tłuszczu może służyć do korekty piersi (4), łydek (6) i pośladków. W przypadku piersi zabieg mógłby być częściej wykonywany, ale główną barierę stanowi budowa anatomiczna potencjalnych kandydatek – kobiety z małymi piersiami zwykle są szczupłe i nie mają miejsc skąd można by pobrać wystarczającą ilość tkanki tłuszczowej. Zabieg jest pomocny w korekcie zniekształceń bliznowatych z ubytkiem tkanek (5). Przeszczep tłuszczu wpływa korzystnie na jakość skóry i działa przeciwzapalnie – to ostatnie działanie może być wykorzystane w przypadkach leczenia cery trądzikowej. Idealny materiał wypełniający powinien być bezpieczny, w miarę trwały i prosty w zastosowaniu. Pod pojęciem bezpieczeństwa kryje się: 1. Kompatybilność (zgodność) biologiczna; 2. Brak cech antygenu (antygen wywołuje odpowiedź immunologiczną ustroju); 3. Materiał nie może być pirogenny (nie może wywoływać gorączki); 4. Materiał, nie może wywoływać stanu zapalnego; 5. Nie może być toksyczny (nie może uszkadzać okolicznych komórek i tkanek); 6. Nie powinien mieć pochodzenia zwierzęcego; 7. Powinien być stabilny po podaniu; 8. Nie powinien migrować (przemieszczać się) z miejsca podania; 9. Powinien być w miarę trwały, ale wchłanialny (odchodzi się od trwałych wypełniaczy); 10. Powinien naturalnie wyglądać. Aspiracyjny przeszczep własnej tkanki tłuszczowej spełnia wszystkie powyższe warunki i poprzez to jest złotym standardem wśród szeroko pojętych „wypełniaczy”. Pacjent przynosi materiał ze sobą – nie ma kosztu preparatu. Jednorazowo można podać dużą ilość tkanki tłuszczowej (w twarz często 50 cm3, w piersi nawet po 300-400 cm3 na stronę). Zabieg nie pozostawia zewnętrznych blizn. Przy prawidłowo wykonanej procedurze praktycznie nie obserwuje się powikłań. Część podanej tkanki tłuszczowej przyjmuje się, uzyskuje unaczynienie w nowym miejscu i daje trwały wynik (nie ma wiarygodnych badań naukowych na temat procentowej oceny przyjmowania się przeszczepu tłuszczu). Przeszczepione komórki tłuszczowe w miejscu biorczym tłuszczu zachowują się tak samo jak zachowywały się w miejscu dawczym – w przypadku spadku masy ciała objętość przeszczepionych komórek maleje, a w czasie tycia rośnie. Wraz z tkanką tłuszczową przeszczepiane są komórki macierzyste, które w znacznym stopniu odpowiedzialne są za wynik zabiegu. Komórki macierzyste (Stem cells) to takie komórki, które mają zdolność proliferacji (dzielenia się, samo-namnażania) i jednocześnie jedna z komórek powstała w wyniku podziału ma zdolność różnicowania się w kierunku różnych linii komórkowych, a druga wciąż pozostaje komórką macierzystą. Ze względu na pochodzenie komórki macierzyste dzieli się na: 1. Zarodkowe komórki macierzyste (embryonic stem cells) – mogą się różnicować w kierunku każdej dorosłej linii komórkowej i 2. Somatyczne komórki macierzyste (adult stem cells) – mogą się różnicować w kierunku wielu, ale nie w kierunku wszystkich linii komórkowych. Najlepszym przykładem zarodkowej komórki macierzystej jest zapłodniona komórka jajowa – z jednej komórki powstaje cały organizm człowieka. Zastosowanie w medycynie zarodkowych komórek macierzystych napotyka wiele barier etycznych i politycznych. W chirurgii plastycznej i medycynie estetycznej zastosowanie znajdują somatyczne komórki macierzyste, wśród których są mezenchymalne komórki macierzyste izolowane ze szpiku kostnego, pępowiny i tkanki tłuszczowej. Poza zarodkowymi i mezenchymalnymi komórkami macierzystymi stwierdzono też tzw. specyficzne dla danej tkanki komórki macierzyste (tissue-specific „resident” stem cells). Komórki te są zdolne do proliferacji i różnicowania w kierunku tkanki, w której przebywają. Utrzymują tą zdolność w czasie całego okresu przeżycia człowieka. Podtrzymują one stały stan komórkowy tkanki/ narządu i stanowią podstawę regeneracji w razie urazu. Przykładem tych komórek są komórki macierzyste skóry, które stwierdzono w warstwie podstawnej naskórka, w mieszkach włosowych i w gruczołach łojowych. Mezenchymalne komórki macierzyste pochodzące z tkanki tłuszczowej mają wiele zalet – są liczne i łatwo dostępne na zasadzie liposukcji. Z pobranej tkanki tłuszczowej można wyizolować komórki macierzyste na zasadzie wirowania – są one cięższe niż adipocyty i w wyniku siły odśrodkowej osadzają się na dnie probówki. Pozyskane w ten sposób komórki można zróżnicować w kierunku odipocytów (komórek tłuszczowych) , chondrocytów (komórek tkanki chrzęstnej), osteocytów (komórek tkanki kostnej) i miocytów (komórek tkanki mięśniowej). W chirurgii plastycznej pozyskane w powyższy sposób komórki macierzyste wstrzykuje się w pożądane miejsce wraz z tkanką tłuszczową. Z założenia ma to na celu poprawę wyników przeszczepu tkanki tłuszczowej, a mianowicie zwiększenie odsetka wgojonych komórek tłuszczowych. Nie ma obecnie wiarygodnych badań naukowych potwierdzających skuteczność takiego postępowania. Czy izolowanie komórek macierzystych w celu wzbogacania nimi tkanki tłuszczowej ma w ogóle uzasadnienie? W celu pozyskania puli komórek macierzystych musimy poświęcić część pobranej tkanki tłuszczowej. Uważam, że lepiej jest podać całą pobraną tkankę tłuszczową wraz z komórkami macierzystymi niż izolować komórki macierzyste w wyniku czego tracimy część pobranego tłuszczu. Ma to szczególne znaczenie w przypadku przeszczepu tłuszczu w piersi kiedy prawie zawsze brakuje miejsc dawczych tłuszczu, a więc utrata części pobranej tkanki tłuszczowej w celu pozyskania komórek macierzystych, które i tak mogłyby być podane mija się z celem. W przypadku przeszczepu tłuszczu w twarz wzbogacanie tłuszczu komórkami macierzystymi może stanowić jedną z opcji. Na technikę zabiegu składają się trzy etapy: 1. Pobranie tkanki tłuszczowej, 2. Jej obróbka i 3. Podanie przygotowanego materiału w pożądane miejsce. Konieczne instrumentarium do wykonania zabiegu jest proste składa się z kaniuli do nasączania miejsca dawczego, kaniuli do pobrania tłuszczu i kaniuli do podania. Zwykle kaniule są wielorazowego użytku, choć są już dostępne kaniule jednorazowe i to jest chyba kierunek rozwoju (8). W czasie wykonywania wszystkich czynności należy pamiętać, że komórki tłuszczowe są wrażliwe na wszelkie formy urazu i na każdym etapie zabiegu mogą ulec rozpadowi. Pobranie tłuszczu na zasadzie liposukcji musi odbywać się bardzo delikatnie – nasączenie miejsca dawczego powinno być subtelne, małą ilością płynu, żeby nie generować dużego ciśnienia, które niszczy komórki tłuszczowe. Płyn do nasączania w czasie zabiegu w znieczuleniu miejscowym musi zawierać preparat miejscowo znieczulający, ale ważne, żeby nie był on w dużych stężeniach. W czasie zabiegu w narkozie płyn do nasączania powinien być pozbawiony preparatów do znieczulenia miejscowego, gdyż działają one toksycznie na komórki tłuszczowe. Samo mechaniczne zasysanie tkanki tłuszczowej powinno odbywać się przy małych wartościach podciśnienia (przy małych przeszczepach tłuszczu w twarz strzykawkami 10 ml, przy dużych 20 ml). Ruchy ręki chirurga muszą być stosunkowo powolne, żeby unikać mechanicznego urazu dla komórek tłuszczowych. Pobrany aspirat zawiera od 10% do 90% żywych komórek tłuszczowych. Przestrzeganie powyższych zasad służy pobraniu materiału, który zawiera sporo żywych komórek. Należy pobrać 30-40% więcej treści niż przewidywana objętość tkanki tłuszczowej, którą się chce podać. W aspiracie będzie też płyn do nasączenia i rozpadłe komórki tłuszczowe w formie „oleju. Należy podać trzykrotnie więcej przygotowanej w wyniku obróbki tkanki tłuszczowej niż konieczna objętość do uzyskania korekcji – 2/3 podanego materiału się wchłonie (a może nawet więcej). Proces obróbki aspiratu powinien trwać możliwie krótko. Większość komórek tłuszczowych ginie po 1 godzinie przebywania poza organizmem. Celem obróbki jest rozdzielenie pobranego materiału na warstwę olejową (tłuszcz z rozpadłych komórek), warstwę tkanki tłuszczowej wraz z komórkami macierzystymi i warstwę płynu (większość to płyn do nasączania). Wirowanie aspiratu powoduje, że warstwa olejowa i warstwa płynu są szersze, a warstwa tkanki tłuszczowej węższa. Samo-sedymentacja też powoduje rozdział, ale grubość warstw jest inna – warstwa olejowa i płynu są węższe, a warstwa tkanki tłuszczowej szersza. Komórki macierzyste są mniejsze i cięższe od komórek tłuszczowych i dlatego w procesie rozdziału wędrują w dół probówki – w czasie wirowania, gdy siły odśrodkowe są duże większość komórek macierzystych trafia do płynu w dole probówki, natomiast w czasie samosedymentacji większość komórek macierzystych pozostaje w warstwie tkanki tłuszczowej. Wybór metody obróbki jest dowolny i nie ma dowodów naukowych na przewagę którejkolwiek z nich. Po opracowaniu materiału pozbywamy się warstwy płynu i warstwy olejowej i wstrzykujemy tylko tkankę tłuszczową. Warstwa dolna tkanki tłuszczowej jest bogatsza w komórki macierzyste, a warstwa górna uboższa. Należy symetrycznie korygować pożądaną okolicę, tak żeby po każdej stronie podać tyle samo tkanki tłuszczowej bogatej i ubogiej w komórki macierzyste. Symetryzacja zabiegu polega też na dopilnowaniu, żeby po każdej stronie podać materiał, który tak samo długo przebywa poza organizmem ludzkim. Te dwa proste i oczywiste zabiegi pomogą w zapobieganiu asymetrycznemu wchłanianiu się tłuszczu. Na twarzy tkankę tłuszczową podaje się strzykawkami jednomililitrowymi, a przy modelowaniu sylwetki trzymililitrowymi. Na każdy podany mililitr tkanki tłuszczowej należy wykonać 30-50 pasaży kaniulą w różnych kierunkach. Tłok strzykawki naciska się w czasie wycofywania kaniuli. W przypadku podania 50 ml tkanki tłuszczowej w twarz należy wykonać minimum 1500 pasaży kaniulą (30x50=1500) praktycznie we wszystkich warstwach twarzy – w powierzchownej i głębokiej warstwie tłuszczowej oraz w warstwie SMAS (powierzchowny układ mięśniowo-powięziowy twarzy). W ten sposób wykonana głęboka mechaniczna „mezoterapia” tkanek twarzy z pozostawieniem w nich tkanki tłuszczowej i komórek macierzystych jest podstawą dla uzyskania efektu odbudowy objętości. Ostatnio wprowadzono pojęcie „nano fat graft” – zabieg polega na specjalnym spreparowaniu tkanki tłuszczowej tak, żeby było możliwe jej podanie śródskórne igłą. Jest to mezoterapia emulsją tłuszczową zawierającą komórki macierzyste. Zabieg poprawia jakość skóry i poza twarzą może być stosowany na szyję i dekolt. Każdy zabieg związany jest z nieuniknionymi następstwami oraz z ryzykiem powikłań. Dotyczy to miejsca skąd tłuszcz się pobiera jak i miejsca gdzie się go podaje. Nieuniknione następstwa występują zawsze i stanowią nieodłączną część przeszczepu tkanki tłuszczowej. Powikłania występują rzadko, ale należy się z nimi liczyć. Do nieuniknionych następstw należą: 1. Obrzęk, 2. Zasinienie, 3. Dyskomfort/ ogólnie pojęte cierpienie w trakcie i po zabiegu. Obrzęk i zasinienie na twarzy są powodem długiego okresu rekonwalescencji – duży obrzęk i zasinienia mogą się utrzymywać nawet 2-3 tygodnie. Powikłania po zabiegu mają charakter głównie subiektywnych odczuć: „za mały efekt” i jeszcze rzadziej „za duży efekt”. W miejscu podania tłuszczu mogą się zdarzyć wyczuwalne, a czasami widoczne zgrubienia, które znikają samoistnie wraz z procesem wchłaniania się tkanki tłuszczowej i dojrzewania wewnętrznej blizny. W miejscach gdzie jest cienka i delikatna warstwa własnych tkanek bywają przypadki, że zgrubienia takie są trwale widoczne – najczęściej to okolica doliny łez (7). Pooperacyjna asymetria wynika z niesymetrycznego podania lub asymetrycznego wchłaniania się podanej tkanki tłuszczowej. Może dojść do powstania krwiaka w tkankach (zbiornik krwi wymagający nakłucia lub innej formy drenażu) lub do gromadzenia się w tkankach zbiornika płynu surowiczego. Infekcja zdarza się niezwykle rzadko. Opisywano po przeszczepie tłuszczu późne infekcje bakteriami Corynobcter – objawy pojawiały się późno kilka tygodni, a nawet miesięcy po zabiegu i polegały na pojawieniu się łuszcząco – sączących zmian skórnych. Zwykłe posiewy były jałowe, co przedłużało diagnostykę i wdrożenie skutecznego leczenia. Analiza tych przypadków doprowadziła do wniosku, że przyczyną tego typu infekcji były niewystarczająco dobrze umyte mechanicznie kaniule wielorazowego użytku (kaniule są cienkie i wymagają dokładnego mechanicznego oczyszczenia również od wewnątrz przed poddaniem procesowi sterylizacji, w przeciwnym razie proces sterylizacji nie jest w pełni skuteczny). Należy o możliwości takiej infekcji pamiętać i gdy pojawią się wyżej wspomniane objawy kierować pacjentów na specjalistyczne badania bakteriologiczne, które pomogą w postawieniu rozpoznania. W przypadku uzyskania posiewów z antybiogramem leczenie polega na celowanej antybiotykoterapii. Każdy zabieg naruszający ciągłość skóry jest potencjalnie związany z możliwością uszkodzenia struktur anatomicznych w rejonie działań (mięśni, naczyń, nerwów, ślinianki, gałki ocznej). Opisywano po przeszczepach tłuszczu w twarz przypadki ślepoty podobnie jak po zabiegach z zastosowaniem kwasu hialuronowego czy innego rodzaju preparatów do wstrzyknięć. Na szczęście w Polsce tego typu doniesień nie odnotowano. Kwalifikacja do przeszczepu tłuszczu ma miejsce w czasie osobistej konsultacji z lekarzem. Przeszczep tłuszczu w twarz można wykonać w znieczuleniu miejscowym, szczególnie gdy dotyczy tylko jednej okolicy twarzy, np. ust. W przypadku zabiegu na całą twarz wskazane jest znieczulenie ogólne w celu zapewnienia pacjentowi komfortu. W przypadku korekty piersi znieczulenie ogólne jest niezbędne. Pacjentki do zabiegu powinny być ogólnie zdrowe, co powinno być potwierdzone wynikami badań. Po zabiegu w narkozie wskazane jest pozostanie w klinice minimum 6 h. Badanie kontrolne jest po tygodniu w celu oceny procesów gojenia i ewentualnego wczesnego wychwytywania powikłań i po 3 miesiącach w celu ostatecznej oceny wyniku zabiegu. W ciągu tego czasu zupełnie już ustępuje obrzęk i wchłania się tłuszcz, który się nie przyjął. Aspiracyjny przeszczep tłuszczu jak każdy zabieg ma swoje blaski i cienie. Wśród zalet można wymienić: 1. Własny tłuszcz wzbogacony o komórki macierzyste stanowi idealny wypełniacz; 2. Zabieg ma szerokie wskazania, 3. Zabieg nie jest skomplikowany i ma krótką krzywą uczenia dla specjalisty chirurgii plastycznej. Wśród wad zaliczam: 1. Długi okres rekonwalescencji przy przeszczepie tłuszczu w twarz, 2. Wynik zabiegu jest uzależniony od wielu zmiennych i dlatego nie jest w pełni przewidywalny, 3. Zabieg przeszczepu tłuszczu powinien być wykonywany w warunkach sali zabiegowej przez lekarza ze specjalnością zabiegową.
tkanki na dobę. Ostatnim etapem jest faza przebudo-wy, polegająca na remodelingu włókien kolagenowych. Włókna kolagenowe typu III przekształcane są w kolagen typu I aż do momentu uzyskania stanu równowagi cha-rakterystycznego dla zdrowej skóry. Następnie docho-dzi do przebudowy rany, polegającej na tworzeniu krzy -
Blizna (łac. Cicatrix) jest zmianą zbudowana z tkanki łącznej włóknistej, która pojawia się w miejscu uszkodzenia skóry właściwej. Stanowi ona zatem końcowy efekt gojenia się rany. Czasem wygląd, wielkość lub lokalizacja sprawiają, że blizna jest trudna do zaakceptowania- staje się wówczas powodem kompleksów, a niekiedy także poważniejszych zaburzeń emocjonalnych. Na szczęście istnieją metody umożliwiające skuteczną walkę ze szpecącymi bliznami. Jedną z nich jest chirurgiczne usunięcie blizny z przeszczepem skóry. Blizna najczęściej kojarzy się nam z powierzchowną, niewielką zmianą powstałą w wyniku urazu, która zwykle nie odbija się znacząco na jakości naszego życia. Niestety zdarza się, że blizna może w znaczący sposób wpływać nie tylko na wygląd, ale przede wszystkim ograniczać wykonywanie codziennych czynności. Tak dzieje się w przypadku blizn powstających po oparzeniach, które zajmować mogą rozległe obszary ciała, bądź w bliznach pozostałych po owrzodzeniach skóry. Jeżeli blizna zlokalizowana jest w okolicy zgięć stawowych, może znacznie upośledzać jego ruchomość. Blizny mogą także powodować dolegliwości takie jak pieczenie czy swędzenie. W przypadkach, kiedy postępowanie zachowawcze nie przynosi upragnionych efektów, należy rozważyć chirurgiczne usunięcie blizny, które może być połączone z przeszczepem skóry. Na czym polega metoda operacyjnego usuwania blizn z przeszczepem skóry Zabiegi korekcyjne blizn należy wykonywać nie wcześniej niż po upływie 6 miesięcy od zakończenia procesów naprawczych w obrębie rany. Najczęściej metodę tę stosuje się w przypadku blizn mających wpływ na ograniczenie ruchomości w stawie. Zasadniczo zabieg ten przebiega w 3 etapach: wycięcie blizny z zastosowaniem plastyki Z korekcja istniejącego przykurczu uzupełnienie powstałego ubytku przeszczepem skórnym Plastyka Z polega na wykonaniu takich nacięć w bliźnie, aby powstały trójkątne płaty skórne - ich odpowiednie przemieszczenie względem siebie przypominać ma po po zszyciu kształt litery Z. Podczas uwalniania przykurczy bliznowych chirurg plastyczny wykonuje cięcie tak, aby środkowa część litery Z przebiegała wzdłuż pierwotnej blizny. Cięcie powinno być wykonane do głębokości powięzi, czyli łącznotkankowej osłonki pokrywającej mięśnie. Podczas zabiegu należy także usunąć ewentualny nadmiar tkanki włóknistej i uzupełnić go przeszczepem skórnym. Przeszczep skóry to fragment skóry oddzielony od podłoża i pozbawiony unaczynienia. W zależności od grubości przeszczepu możemy wyróżnić: przeszczepy skóry o pełnej grubości przeszczepy skóry o grubości pośredniej- obejmuje naskórek i część skóry właściwej Miejsca, z których najczęściej pobierane są przeszczepy skórne to pośladki, przednie oraz przednio-boczne części ud. W zależności od grubości pobranego płata, proces gojenia może trwać od 1 do 4 tygodni. Im grubszy płat pobranej skóry tym dłużej trwało będzie jego gojenie. Jeśli przeszczep skóry umieszczony zostaje w obrębie zgięć stawowych, należy zastosować unieruchomienie kończyny na okres nawet do 2-3 miesięcy. W okresie gojenia konieczne jest stosowanie odpowiedniej pielęgnacji blizn. Dużą skuteczność przypisuje się obecnie preparatom zawierającym silikon, które delikatnie wmasowuje się w okolice blizny. Można ich używać już po 14 dniach od operacji i jednocześnie zakładać w ich miejscu opaski uciskowe. Dzięki temu blizna stanie się bardziej elastyczna i mniej widoczna. Bardzo istotne jest, aby przed przystąpieniem do leczenia chirurgicznego dokładnie zbadać bliznę i ocenić jej charakter. Istnieją bowiem zmiany skórne takie jak bliznowce (inaczej keloidy) czy blizny przerosłe, których leczenie operacyjne może przynieśc efekt odwrotny do zamierzonego. Blizny te cechują się bowiem niekontrolowanym rozrostem, które po wykonaniu nacięć przez chirurga mogą jeszcze bardziej powiększyć swoje rozmiary. Należy podkreślić, że operacyjne leczenie blizn nierozerwalnie wiąże się z powstawaniem następnych, o czym koniecznie należy poinformować pacjenta przed wykonaniem zabiegu. Blizny pooperacyjne mają jednak być o wiele mniej zauważalne niż te pierwotne. Dr Lubomir Lembas, specjlista chirurgii plastycznej, wyróżnia kilka cech takiej "blizny idealnej" : blizna idealna jest linijna, wąska, występuje w poziomie otaczających tkanek, jest miękka, przypomina zabarwieniem otaczające ją powłoki, lokalizuje się wzdłuż naturalnych zgięć ciała i nie powoduje żadnych dolegliwości Bibliografia: "Podstawy chirurgii plastycznej" dr med. Marek Trybus; wydawnictwo MP;2005, .