Nowość. Pobierz darmowe zasoby graficzne: Festyn. 7 000+ wektorów, zdjęć stockowych i PSD. Za darmo do użytku komercyjnego Wysokiej jakości obrazy.
Religia Sorus Oszczędzasz 12,60 zł (32% Rabatu) Wysyłka: 1-2 dni robocze+ czas dostawy Opis "Zaufana koloratka-konfesjonał krzywd" jest trzecią częścią publikacji dwóch pierwszych części "Koloratki" czytelnicy na ręce autora przesłali kilkaset opinii i swoich doświadczeń z zakresu trudnych spraw związanych z Kościołem, których byli świadkami, uczestnikami, a nierzadko i ofiarami. Autor wybrał cztery świadectwa osób, które nie szukają rozgłosu, materialnego zadośćuczynienia i przez to uspokojenia swoich sumień. Ofiary doznanych krzywd pragną, aby ich głos był słyszany przez wielu, bo to daje im nadzieje, że nastąpią konieczne zmiany praw i zarządzeń ustanowionych wszak tylko przez ludzi!W książce "Zaufana koloratka" wyłania się jeszcze jeden obraz, swoisty paradoks, gdyż sprawcy opisywanego zła, tak na prawdę są także pozostawia otwartą sprawę odpowiedzi: Kto i co powinien zrobić, aby "konfesjonał krzywd" stał się tylko przykrym wspomnieniem, czymś, co bezpowrotnie odeszło. Szczegóły Tytuł Zaufana koloratka. Konfesjonał krzywd Podobne z kategorii - Religia Darmowa dostawa od 199 zł Rabaty do 45% non stop Ponad 200 tys. produktów Bezpieczne zakupy Informujemy, iż do celów statystycznych, analitycznych, personalizacji reklam i przedstawianych ofert oraz celów związanych z bezpieczeństwem naszego sklepu, aby zapewnić przyjemne wrażenia podczas przeglądania naszego serwis korzystamy z plików cookies. Korzystanie ze strony bez zmiany ustawień przeglądarki lub zastosowania funkcjonalności rezygnacji opisanych w Polityce Prywatności oznacza, że pliki cookies będą zapisywane na urządzeniu, z którego korzystasz. Więcej informacji znajdziesz tutaj: Polityka prywatności. Rozumiem
Kolorowanka religijna dla dzieci. Dobry pomysł na urozmaicenie katechezy w przedszkolu, pierwszych klasach szkoły podstawowej. 14 ilustracji do pokolorowania. Cena: 4,50 zł
Konfesjonał - Wyniki wyszukiwania dla zdjęć i ilustracjiWyświetl filmy dla konfesjonałPrzeglądaj dostępne zdjęcia i obrazy (3 532) dla słowa kluczowego konfesjonał lub rozpocznij nowe wyszukiwanie, aby znaleźć więcej zbiorów zdjęć i wyniki
Ilustrowany plan dnia DO POBRANIA. Przeciwieństwa dla dzieci karty DO DRUKU. Nauka nazw dni tygodnia i miesięcy. Zabawy słuchowe cz.1. Spray ciszy i inne metody wyciszające grupę, dyscy Zajęcia z mitologią grecką vol. 5 - Puszka Pandory. Zajęcia z mitologią grecką vol. 4 - Skrzydła Ikara.
Podczas remontu, mieszczącej się w budynku dawnej cerkwi unickiej, sali ekspozycyjnej muzeum w Chełmie (Lubelskie) natrafiono na tajemniczą kryptę. Najprawdopodobniej spoczęło w niej dziesięć osób, w tym siedmioro dzieci. Pochówki datowane są na drugą połowę XVII lub pierwszą połowę XVIII wieku. - To, że znajduje się tu krypta nie było wzmiankowane w archiwach. Odkrycia dokonali archeolodzy podczas badań we wnętrzu dawnej świątyni - mówi Paweł Wira, kierownik chełmskiej delegatury Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków w o budynek przy ulicy św. Mikołaja 4 w Chełmie, gdzie trwają właśnie prace remontowe. Dziś mieści się tu sala ekspozycyjna Muzeum Ziemi Chełmskiej im. Wiktora Ambroziewicza. Przed laty w obiekcie funkcjonowała zaś cerkiew unicka pod wezwaniem św. dokonali archeolodzy podczas badań we wnętrzu dawnej świątyniPaweł Wira/ WUOZ w LublinieByć może krypta jest starsza niż świątynia - W krypcie odnaleziono dziesięć pochówków. Szczątki złożone był w trumnach z desek łączonych ze sobą drewnianymi kołeczkami, bez użycia gwoździ. Spoczęły tu najprawdopodobniej trzy osoby dorosłe i siedmioro dzieci. Wstępnie ustalono, że wśród osób dorosłych było dwóch mężczyzn i kobieta – zaznacza konserwator. Znaleziono szczątki dziesięciu osób Paweł Wira/ WUOZ w LublinieZe wstępnej analizy wynika, że pochówki datowane są na drugą połowę XVII lub pierwszą połowę XVIII wieku. Analiza będzie jeszcze pogłębiana. Określenie dokładnego okresu pochówku jest o tyle ciekawe, że – zachowany do dziś – budynek murowany wzniesiono najprawdopodobniej po 1720-1721, a przed 1730 rokiem. Wcześniej w tym miejscu stawiane zaś były świątynie drewniane. Najpierw prawosławne (najstarsza wzmianka pochodzi z 1428 roku – przyp. red.), a po unii brzeskiej z 1596 roku – unickie. Jeśli więc okaże się, że pochówki pochodzą sprzed 1720 roku, będzie to oznaczało, że krypta jest starsza niż - zachowany do dziś – budynek dawnej świątyni. Jedno z ciał ułożono odwrotnie niż pozostałe Krypta ma 130 centymetrów wysokościPaweł Wira/ WUOZ w LublinieJeden z mężczyzn został ułożony w grobie głową w kierunku wschodnim, czyli odwrotnie niż pozostałe osoby. Z przekazów historycznych wiemy, że w taki sposób chowano w obrządku wschodnim duchownych. Trumna znajdowała się najniżej i była najmniej naruszona w porównianiu do przeprowadzili też badania antropologiczne, które pozwolą na określenie wieku i płci osób pochowanych w krypcie. Niewykluczone, że wskażą też na ewentualne więzi pokrewieństwa. Na dwóch trumnach znaleziono ornamenty w postaci krzyża Paweł Wira/ WUOZ w Lublinie- Wstępne badania szczątek wykazały, że pochowane tu osoby dobrze się odżywiały i nie chorowały. Musiały więc stać dość wysoko w ówczesnej hierarchii społecznej. Jako że uniccy księża mogli mieć żony i dzieci, a krypta znajdowała się pod świątynią, możliwe że pochowano tu dzieci duchownych. Jest jednak jeszcze jedna hipoteza. Otóż, obradujący od 26 sierpnia do 17 września 1720 roku, synod zamojski zadecydował o tym, że pod świątyniami można chować wszystkie dzieci z danej społeczności, które zmarły przed siódmym rokiem życia – tłumaczy nasz rozmówca. 30-40 centymetrów pod wylewką współczesnej podłogiSzczątki złożone były w trumnach z desek łączonych ze sobą drewnianymi kołeczkamiPaweł Wira/ WUOZ w LublinieKrypta ma około 280 centymetrów długość i 160 centymetrów szerokości. Jej wysokość wynosi 130 centymetrów. Szczyt grzbietu sklepienia znajduje się 30-40 centymetrów poniżej betonowej wylewki, na której ułożona była współczesna podłoga. W kilku trumnach znaleziono obrączkę, pierścionek oraz pozostałości tkanin i nici. Znaleziono dwa szklane puchary Paweł Wira/ WUOZ w LublinieDwa pochówki zostały zaś złożone do trumien malowanych na czarno, z ornamentem w postaci krzyża o ramionach zakończonych w formie trójlistnej koniczyny oraz - malowanych na biało - i monety w tak zwanej zasypce Z trumien wydobyto pozostałości tkanin i niciPaweł Wira/ WUOZ w LublinieW krypcie trafiono też na fragmenty ceramiki oraz monety z XVII-XVIII wieku. Znaleziono też kilka fragmentów szklanych pucharów, używanych w czasie obrzędów liturgicznych. - Możliwe, że te przedmioty pojawiły się w krypcie już wiele lat po pochówkach. Leżały one bowiem w tak zwanej zasypce, czyli w ziemi, którą zasypano kryptę. A zasypano ją przypuszczalnie z przyczyn sanitarnych i przy okazji jakichś prac w cerkwi. Gdy krypta została przez archeologów otwarta, zauważono ślady świadczące o tym, że świątynną posadzkę kilka razy umieszczano coraz wyżej – podkreśla Paweł Wira. Wydobyte szczątki zostały złożone do trumny i pochowane w krypcie. W dawnej świątyni mieści się dziś sala ekspozycyjna muzeum Paweł Wira/ WUOZ w LublinieDawna cerkiew unicka mieści się w Chełmie przy ulicy św. Mikołaja 4Autor:tm/ Źródło zdjęcia głównego: Paweł Wira/ WUOZ w LublinieKolorowanki Krokusy. Krokusy to popularne i piękne rośliny kwitnące, należące do rodziny liliowatych (Liliaceae) lub kosaćcowatych (Iridaceae). Są znane ze swoich jaskrawych, kolorowych kwiatów, które pojawiają się wczesną wiosną, często jako pierwsze oznaki nadejścia cieplejszych dni po zimie.
Opinie naszych użytkowników Pragnę serdecznie podziękować za wspaniałe pomysły i ciekawe materiały z których korzystam już od jakiegoś czasu w pracy z dziećmi. Wasza strona jest po prostu fantastyczna(...) Agnieszka K. Wczoraj byłam bezradna jak pomóc mojemu dziecku w nauce tabliczki mnożenia. A dzisiaj jestem szczęśliwa, że dzięki Pani pomocy, mojemu dziecku udało się ruszyć z miejsca. Beata z Łodzi Bardzo często korzystam z serwisu Jest świetny, kapitalny, rozwija wyobraźnię, kreuje osobowość, rozwija zainteresowania :) Dziękuję. Elżbieta J., mama i nauczycielkaCzytaj inne opinie » W 2020 r. otrzymał NAGRODĘ GŁÓWNĄ w konkursie ŚWIAT PRZYJAZNY DZIECKU, w kategorii: Internet. Organizatorem konkursu jest: Komitet Ochrony Praw Dziecka. Na skróty: Ćwiczenia tu zgromadzone wspomagają rozwój percepcji wzrokowej i doskonalą koncentrację uwagi. Na każdym obrazku została ukryta określona liczba wskazanych elementów. Zadaniem dziecka jest odnalezienie i zaznaczenie ich wszystkich. Do wykonania zadania potrzebne zatem jest wprawne oko i szczypta cierpliwości. Chcesz otrzymywać informacje o nowych materiałach edukacyjnych dla dzieci? TYSIĄCE materiałów edukacyjnych ZERO irytujących treści i reklam dla rodzica: SPOKÓJ I WYGODA dla dziecka: RADOŚĆ z własnych osiągnięć BEZPIECZNA NAUKA i ZABAWA w jednym :) Bo KAŻDE dziecko jest mądre i inteligentne. Trzeba tylko dać mu szansę. ↑Do góryMateriał zdalnych zajęć z tańca przygotowany w ramach przerwy od zajęć dydaktycznych.25.03.2020r.Przygotowanie i opracowanie choreografii: Katarzyna Jankowsk
W niedzielę, 5 czerwca w ramach Dnia Dziecka odbył się w naszej parafii I Festyn Parafialny. Zabawa rozpoczęła się o godz. 16. Na dzieci czekały gry, zabawy oraz konkursy z nagrodami. Dla rodziców przygotowana została kawa, herbata oraz ciasto. Rozpalono także ognisko, na którym można było upiec kiełbasy. Dzieci uczestnicząc w zabawach otrzymywały „żółwiki”, które były wymienne na napoje i cukierki w sklepiku. Uczyły się kroków cha-chy oraz hip-hopu, a także ćwiczyły śpiew. Podczas festynu dzieci mogły wziąć udział w trzech różnych konkursach ocenianych przez jury – taniec, śpiew i rysunek, który miał przedstawiać Księdza Proboszcza. W każdym konkursie nagrodzono 3 dzieci w trzech kategoriach wiekowych. Na zakończenie I Festynu Parafialnego odbyło się losowanie, w którym każde dziecko otrzymało nagrodę; główną nagrodą był rower.
Darmowa wysyłka dla kwalifikujących się zakupów . Codziennie ponad 500 nowych przedmiotów Kup najnowsze kredki%20szkolne w SHEIN online. 100% gwarancja jakości.O czym mówią rysunki dzieci... Rysunek jest wypowiedzią bardzo osobistą, zawierającą treści świadome i nieświadome. Zaszyfrowane wiadomości, płynące z głębi dziecięcej duszy torują sobie drogę na zewnątrz, znajdując swój wyraz na rysunku. Rysunek staje się znakomitą metodą oceny stanu psychofizycznego dziecka, a także okazją do wyrażenia jego problemów i konfliktów. Osoba silnie defensywna zwykle odzwierciedla swój brak spontaniczności w rysunkach, tworząc monotonne reprodukcje lub przedkładając kopiowanie nad własną twórczość. Rysunek pozwala znaleźć odpowiedzi, w jakim stopniu psychika dziecka reaguje na agresję fizyczną czy psychiczną. Rozwód rodziców jest jednym z przykładów takiego wstrząsu. Morval stwierdza, że rysunek rodziny pozwala na sprecyzowanie wpływu, jaki wywiera brak ojca na strukturę rodziny dziecka i jego reprezentację. Isaacs przeprowadził badania rysunków rodziny dzieci, których rodzice byli rozwiedzeni. Jeśli opieka nad dzieckiem została przyznana matce, rysunek ojca miał tendencje do zanikania wraz z upływem czasu lub też rozmiary matki rosły w stosunku do rozmiarów ojca. Inni autorzy stwierdzili, że dzieci z rozbitych rodzin częściej rysują spontaniczne rysunki domów niż inne dzieci. Interpretują oni to ciekawe spostrzeżenie tym, że dom pełni w życiu dzieci symboliczną funkcję. Dla większości ludzi rysunek stanowi rzadziej używany środek wyrazu, taka forma wypowiedzi jest mniej kontrolowana i odsłania więcej treści nieświadomych. Rysunek ułatwia uzyskanie wglądu w ukryte konflikty, emocje. Pozwala rysującemu lepiej zrozumieć siebie i docenić własną rolę zarówno jako jednostki, jak i członka rodziny oraz środowiska. Spójrzmy przez chwilę na dziecko w trakcie rysowania. Siedząc na krześle pochyla się, robi różne miny, bierze jedną kredkę, potem następną, kreśli linie proste, linie krzywe, potem je łączy, niekiedy w zupełnie nieoczekiwany sposób. Cała jego osoba, jego ciało i umysł starają się wyrazić jakąś ideę i uczestniczą w narodzinach nowego przedmiotu: rysunku lub malunku. Jaka by nie była zawartość i jakość tego rysunku, chodzi tu o osobiste dzieło, istniejące jeszcze przed paroma chwilami jedynie w wyobraźni twórcy - małego Ciekawskie rodzeństwo – Maciek i Halinka, odkrywają strasznego potwora w tajemniczej piwnicy na warszawskiej starówce.W całym mieście powstaje poruszenie i r zapytał(a) o 18:27 Rysunek na Religie!! (PILNE!!) wyobraź sobie że jesteś wynalazcą .Zastanów się za co chcesz podziękować Bogu, a następnie wykonaj rysunkowy projekt ,,wynalazku wdzięczności'' Co mogę narysować?? Odpowiedzi Panna x" odpowiedział(a) o 18:16 Piekarnik, z którego zawsze można wyjąć chleb, jeśli jest się głodującym. blocked odpowiedział(a) o 18:30 Krzyż wielkości Burji Dubaj. maszynę czystości żeby ludzie niewierzący wierzyli Uważasz, że ktoś się myli? lub
4 Rysunek przedstawiający dzieło stworzenia. 1-3 Wysoka ilość punktów za estetykę rysunku. 5 Ołtarz, ambona, chrzcielnica, tabernakulum, wiecz-na lampka, konfesjonał, krzyż. 7 Karta nr 2 Nr pyt. Odpowiedź Punkty Uwagi 1 Adwent to oczekiwanie. 1 2 Rysunek świecy roratniej. 1-2 Wyższa ilość punktów za estetykę rysunku. 3Szopka. 1Jan Twardowski subtelny dydaktyzm osiągnął dzięki kilku chwytom perswazyjnym. Ksiądz utożsamia się z dzieckiem, jawi się jako jego rówieśnik, jest jednym z nich. „Jeżeli potkniemy się o kamień w czasie wakacji, potłuczemy się, krzyczymy – jakby ktoś nas ze skóry obdzierał, że boli. Jedni jednak zaraz się gramolą i mówią – już mnie nie boli, do wesela się zagoi, a drudzy ryczą, że ich boli, bez przerwy”[Twardowski J., Zeszyt w kratkę. Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi, Warszawa 1973, „Jak upadniesz – spróbuj się podnieść od razu. Wtedy będzie mniej bolało”[tamże] –mówi wychowawca wypchnięty oknem, powracający drzwiami. Wskazane są dwa skrajne przypadki zachowania dzieci oraz porada: co zrobić, by mniej bolało. Twardowski kreuje wizję „wspólnego świata”, któremu podporządkowuje język. Konkretyzacja zastępuje pojęcia abstrakcyjne, natomiast ogólne określenia są dopełniane szczegółami konkretyzującymi, co jest charakterystyczne dla rozwoju języka dziecięcego. Często rymowanki zostają wplecione w narrację. Są one zwykle tworzone przez opowiadającego. Bywają wyodrębnione graficznie jako samodzielne wierszyki. Niekiedy fragmenty narracji rymują się wewnętrznie. Wierszowane fragmenty zawierają w sobie moralna zabiegiem jest stosowanie pozorowanej rozmowy, w której narrator zadaje pytania i sam na nie odpowiada bądź nie udziela odpowiedzi. W związku z tym dziecko albo utożsamia się z pytającym albo samo udziela odpowiedzi. W drugim przypadku odpowiedź wypływa z podanych przykładów i ma charakter umoralniający. Zabieg ten ma wartość terapeutyczną, wzmacnia poczucie własnej wartości małego czytelnika. Wzbudza bowiem poczucie, że do odpowiednich wniosków dochodzi on sam. „Dużą siłę perswazji mają proste, zabawne, opowiedziane stylem dzieci przykłady, które zawsze poprzedzają wypowiedziana wprost naukę. Wbrew pozorom tych nauk, przedstawionych w sposób bezpośredni, Twardowski nie unika. Wplecione w mikro-fabuły, wzmocnione naturalnością wynikanie, pozorują stwierdzenie faktów, a nie nakaz czy postulat” [Zielińska B., Wizja dziecka w twórczości Jana Twardowskiego [w:] Chęcińska U., Dziecko i jego światy w poezji dla dzieci, Książnica Szczecińska, Szczecin 1994, poezji Twardowskiego można dostrzec elementy rekonstrukcji punktu widzenia dziecka przez sam podmiot wiersza. Dzieje się tak poprzez:apostrofę do bohatera dziecięcego, np. do Kopciuszka, do Andersena („Powiedz”, „Powrót Andersena”)bezpośrednie nawiązanie do własnego dzieciństwa („Dzieciństwo”, Dawna wigilia”)określenia, porównania, metafory i stosowanie słownictwa dziecięcego („nie mieć już słonia”, „prawda, że trzeba dostać pałą/by znowu uwierzyć”, „samotność, bez której świat dostaje bzika”)rymowanki dziecięce- „polna myszka siedzi sobie konfesjonał ząbkiem skrobie”, „kto bibułę buchnie niech mu łapa spuchnie”hierarchiczny porządek wypowiedzi i wiele wyliczeńzastosowanie rekwizytów ze świata bliskiego dziecku: pokoju, podwórka: kredki, gumka myszka, kałamarz, katechizm, guzik, klasówka, żabyReasumując, należy stwierdzić, że z punktu widzenia terapeutycznego perswazyjna skuteczność twórczości księdza dla dzieci jest bardzo wysoka. Toteż twórczość Jana od biedronki znajduje swoje odzwierciedlenie w literaturze biblioterapii. Ksiądz Twardowski nie zapomina o swej powinności. Znaczna część jego dorobku literackiego pełni funkcje mikro-kazań, przez co uwypuklony jest dydaktyzm, przy czym ten dydaktyzm jest swoisty, a nawet doskonały. W opowiadaniach przeznaczonych dla dzieci (np. Zeszyt w kratkę”) wyłania się osobliwy portret dziecka, które staje się obiektem dydaktycznym wymagającym stałego pouczania. Należy się zastanowić, czy celem tak pojętego dydaktyzmu jest upodobnienie dziecka do dorosłego. Dziecko czerpie wzorce od dorosłego, od dorosłych autorytetów, wychowawców. W całej twórczości Twardowskiego dziecko okryte jest miłością i ciepłem. Zastosowane efektywne chwyty perswazyjne zostały umiejętnie ukryte. „Rozmowy z dziećmi i nie tylko z dziećmi” oraz „Zeszyt w kratkę” to specyficzne zbiory osobliwych kazań dla dzieci, które Twardowski traktuje jako niezobowiązujące zbiorze wierszy „Nie przyszedłem pana nawracać”, pomimo pozornej deklaracji zawartej w tytule, autor w umiejętny, iście kunsztowny sposób zaskarbia sobie serca tych najbardziej „drażliwych”. W sposób niezwykle swobodny i spontaniczny okazuje serdeczność, sympatię do małych czytelników. Przy tym staje się autentycznie szczery. Postawa taka potwierdza, że w naukach chrześcijańskich dziecko od samego początku uznawane jest za dobrego wychowanka. Dziecko zostaje obiektem sympatii. Życzliwa postawa księdza Twardowskiego jest bliska filozofii jezuickiej i jednocześnie zaprzecza teoriom filozofii kręgach krytyki literackiej istnieje hipoteza, która zakłada, że adresatem wielu wierszy przeznaczonych dla dorosłych jest ukryte w dorosłym dziecko. Obraz tego dziecka jest inny niż w utworach adresowanych do dzieci. Tu Twardowski kreuje postać dziecięco-dorosłą. W każdym dorosłym na swój sposób ukryte jest dziecko. Jest ono uśpione i często bywa przyzywane z pamięci, jak gdyby ożywiono pamięć fotograficzną. W utworach ksiądz dokonuje reanimacji dziecka, które w dorosłym umarło, w jakiś sposób zatraciło się, ale pojawia się w migawkach zakodowanych w pamięci. Dla Twardowskiego dziecko w dorosłym jawi się jako postać czysta, dobra, naiwna, wciąż skora do dziwienia się. Poza tym jest to postać niezwykle ciekawa świata, gotowa do zabawy i kreatywna. W wierszach Twardowskiego dziecko jest zawsze bohaterem pozytywnym. Ksiądz-poeta próbuje jak najdłużej zatrzymać w dorosłym wszystko to, co jest symptomatyczne dla dziecka. Dziecko-bohater ujęte jest w znacznej części wierszy. Typowym przykładem jest wiersz „O maluchach” oraz wiersz „Do moich uczniów” Twardowski adoruje dziecko, ale jednocześnie neutralizuje tę adorację przez motyw niesforności. Wiersze nie są sentymentalne, zawierają duży ładunek liryzmu. Poezja dziecięca nie obfituje w tematykę choroby („Niewidoma dziewczynka”) czy śmierci. Twardowski tej tematyce poświęca sporo uwagi. Są to utwory poważne, gdzie nie ma miejsca na żarty słowne czy wybryki dziecięce. To wiersze, gdzie dominuje poetycka sakralizacja dziecka zmarłego, np. w wierszu :„Szukam”. Wiele uwagi poświęca Twardowski dziecięcej wierze i jej podmiotów („Dzieciństwo”). Następuje tu odwrócenie motywu eucharystycznego, gdyż dziecko karmi Boga miłością, a nie odwrotnie. Dziecko jest tu pełne bezinteresownej miłości, czystej i niewinnej. Poprzez te zabiegi poezja Twardowskiego staje się poetyckim wyrazem uznania duchowego bogactwa dziecka. Czasem dorosły dostrzega problem tylko dlatego, że akcentuje go Twardowski poprzez stawianie dziecinnych pytań, jak w wierszu „Anioł poważny i niepoważne pytania”.Motyw Boga i Matki Boskiej pojawia się wielokrotnie w twórczości księdza. Uważa on, że rysunki dzieci są najlepszym i najbardziej doskonałym wizerunkiem Matki Boskiej („Uciekam”). Innym bohaterem, a zarazem podmiotem wierszy jest ksiądz. Ksiądz-bohater bardzo odbiega od stereotypowego wizerunku. Nie jest specjalistą od spraw niebieskich. Często bywa bezradny, omylny i mały. Nie boi się śmieszności, jest zwykłym śmiertelnikiem, ale za to ma większe zaufanie do Boga („Kaznodzieja”, „Wierzę”). Bohatera-księdza często można ujrzeć w ujęciu cech typowo dziecięcych czy młodzieżowych – speszenie, nieudaczność, niezgrabność. Ks. Twardowski nie odgrywa roli „zawodowca” w stosunku do Boga. Stara się być jak dziecko, „dojrzewać do dzieciństwa”. Wszak Pismo Święte „powiada”: „Bądźcie jako dzieci”. Bohater wierszy Twardowskiego pojawia się jako dziecko nie tylko w aspekcie religijnym. Dużą rolę w twórczości księdza odgrywa bohater-syn, który bywa zaskoczony swoja dorosłością. Dla niego najdroższą, najważniejszą osobą jest matka, a w zasadzie jej brak. Pozostało po niej puste miejsce przy stole, pusty kubek od herbaty i scena, gdy matka przyszywa oderwane guziki, nawet po śmierci, wychylając się z nieba. Ksiądz Twardowski uważa dorosłość za krzywdę zadawaną przez życie i za wszelką cenę dąży do zachowania dziecka w sobie. Z drugiej jednak strony trudno pogodzić wizerunek księdza z wizerunkiem chłopca w krótkich spodenkach. W język refleksji wtrącone zostają określenia z dziecięcego słownika, które są podawane jako własny język. Tymczasem świat nie jest taki czysty, jak widzą go dzieci. System wartości Twardowskiego koliduje z realnym systemem wartości. Życie to nie czytanka dla małych dzieci. Człowiek dorosły funkcjonuje w różnych systemach wartości, które bardzo często kolidują ze sobą. Człowiek jedynie może mieć pewien dyskomfort dokonując wyboru mniejszego zła. Można jednak pomarzyć o takim życiu, jakim widza go dzieci. Twardowski intencjonalnie kreuje portret dziecka. Dziecko jest szczęśliwe, niewinne, często niesforne, ale przez to wzruszające. Nie jest to dziecko uparte, złośliwe czy krnąbrne. Dziecko jest miłością i samo w sobie posiada miłość. Dopiero dorosłość pokazuje świat okrutny, nieubłagalny i stanowi zanik dzieciństwa. Wiele uwagi poświęca Twardowski dziecięcej wierze. Jest ona święta, bezinteresowna, czysta, przyjmowana bez tłumaczeń. Wydaje się, że poezja Twardowskiego ma przesłanie: „dzieciństwu przydać pełnię dorosłości, dorosłości przydać pełnię dzieciństwa”.Bibliografia:Urszula Chęcińska – “Dziecko i jego światy w poezji dla dzieci” .
